MOCOWANIE PERGAMINKÓW
SPOSOBY MOCOWANIA PERGAMINU DO BAZY
kopiowanie, powielanie oraz publikowanie tekstów, zdjęć i materiałów - zabronione
* w celu powiększenia obrazków klikaj na miniaturki
Na pewno wiecie, że sposobów mocowania pergaminów do kartonika jest kilka. Jedne są łatwiejsze, drugie trudniejsze i na pewno każdy ma swój ulubiony sposób. Najpowszechniejsze chyba jest przyklejanie. Potrzebny jest klej, który po wyschnięciu staje się przezroczysty, wykałaczka lub szpilka oraz sporo cierpliwości. Nanosimy klej na brzeg kartki po jej lewej stronie. Kleju musi być minimalna ilość. Należy uważać, żeby nie nanosić kleju tam, gdzie jest czysta kalka, bo po przyklejeniu pozostaną brzydkie plamy. Najlepiej zrobić to tam, gdzie są wytłoczone jakieś kropki, czy linie. Tutaj też trzeba uważać, aby klej nie rozlał się poza wytłoczone miejsca. Lepiej zdjąć nadmiar kleju wykałaczką, niż zepsuć pracę. Po naniesieniu kleju przykładamy kalkę do kartonika i przyciskamy np. książką. Po wyschnięciu sprawdzamy czy nie ma miejsc, w których należałoby uzupełnić klej. Metoda ta jest pracochłonna i nie zawsze skuteczna. Nawet bardzo doświadczonym autorkom zdarza się, że kalka się odklei.
Łatwiejszym sposobem jest mocowanie kalki za pomocą malutkich ćwieków 3- lub 4 mm. Używamy ćwieków pasujących do tła, białych lub innych odpowiednich do danej pracy. Przy tej metodzie należy zadbać o estetykę pracy i pamiętać o schowaniu końcówek ćwieków. W tym celu oprócz bazy musimy mieć dodatkowy kartonik, do którego przypniemy pergaminek. Można także przypinać pergaminki bezpośrednio do bazy, ale wtedy trzeba zadbać o zamaskowanie "wąsów" od ćwieków we wnętrzu kartki. Może to być np. kawałek wzorzystego papieru pasujący do tła kartki. Można również wykorzystać kartki z okienkiem, takie do kartek haftowanych.
Chciałabym teraz skupić się na mojej ulubionej metodzie mocowania pergaminu - przyszywaniu. Nie jest to szybka metoda, ale daje gwarancję, że praca zawsze będzie na swoim miejscu i nie odpadnie po czasie od bazy. Potrzebujemy bazę, kartonik, który będzie tłem oraz nici monofilowe (żyłkę) z cienką igłą. Przy tej metodzie kalkę przyszywamy do kartonika stanowiącego tło i dopiero tak przygotowana pracę łączymy z bazą.
Pierwszą czynnością jest przypięcie kalki do kolorowego kartonika. Najlepiej to zrobić przy pomocy spinaczy biurowych. Nigdy nie używajcie do tego celu taśmy klejącej, ponieważ zdarza się, że podczas usuwania taśmy zedrzemy wierzchnią warstwę z kolorowego kartonika. Jeżeli chcemy przyszyć pergaminek do tła z kalki, albo przymocować drobniejsze elementy z kalki na naszej pracy, to z powodzeniem można użyć typowej żółtej taśmy malarskiej. Na kalce nie pozostawi ona śladów. Należy sprawdzić czy kalka jest dokładnie przypięta. Chodzi o to, żeby się nie przesuwała.
Następnie przy pomocy cienkiej 1-igłówki należy zrobić otworki w narożnikach i w kilku miejscach wzdłuż obwodu. Im bardziej skomplikowana koronka brzegowa, tym więcej punktów przyszycia. Przy tym sposobie mocowania, należy z wyprzedzeniem pomyśleć jak przyszyjemy pergaminek i dodać np. dodatkowy rząd dziurek lub inne perforowane ozdobniki.
Dziurkujemy po prawej stronie pracy, a lewa strona może wyglądać na przykład tak -
Teraz nawlekamy nitkę i zaczynamy przyszywanie. Nić przed odcięciem należy lekko naciągnąć, żeby się wyprostowała. Nie będzie się wtedy tak plątała. Wbijamy igłę od lewej strony, przeciągamy nić, a jej koniec przyklejamy taśmą. Po kolei przeciągamy nić przez kolejne dziurki, a koniec nici również zabezpieczamy taśmą. W trakcie pracy należy uważać, czy nić nie zahaczyła się o ząbki. Niestety zdarza się to dosyć często, dlatego sprawdzamy w trakcie pracy czy nic takiego się nie przydarzyło. Przed ostatecznym przyklejeniem kartonika z pergaminkiem do bazy, należy dokładnie obejrzeć prawą stronę kartki, ponieważ zdarza się, że jakaś zahaczona nitka nie została zauważona. Najlepiej widać to pod światło. Odczepiamy zahaczony fragment i delikatnie przeciągamy nić na lewą stronę oraz zabezpieczamy taśmą.
Przy pomocy uchwytów nożyczek zasklepiamy dziurki, aby były w miarę niewidoczne. Tak przygotowany pergaminek można połączyć z bazę przy pomocy kleju (niewielkie ilości, żeby nie zmoczyć kalki). Najlepiej sprawdza się taśma dwustronna dobrej jakości. Mogą to też być kostki dystansowe, zależnie od efektu, jaki chcemy uzyskać.
I gotowe! Miejsca przyszycia są praktycznie niewidoczne.
Opracowanie porady - Zofia Rzeszut
Pergaminart® '2016
NAPISY
NAPISY I PRZYKŁADY WYKORZYSTANIA STEMPLI
W TECHNICE PERGAMINOWEJ
kopiowanie, powielanie oraz publikowanie tekstów, zdjęć i materiałów - zabronione
* w celu powiększenia obrazków klikaj na miniaturki
W technice pergaminowej z powodzeniem można wykorzystać także stemple. Najczęściej wykorzystuję stemple z napisami. Wykonanie ładnego napisu na kartce pergaminowej przysparza sporo trudności niejednej z nas. Napisy można robić na wiele sposobów. Najłatwiej jest wykorzystać specjalną siatkę z literkami i cyframi. Jest to trochę żmudne, bo każdą literkę trzeba wytłoczyć pojedynczo. Trzeba uważać, żeby wszystkie literki układały się wzdłuż linii prostej. Ważne są też odstępy między literami, które powinny być możliwie równe. I najważniejsze – należy zwrócić uwagę na to, że tłocząc literki po lewej stronie pracy, musimy wykonać je w odbiciu lustrzanym! Jak widać, siatka ułatwia pracę, ale nie rozwiązuje problemów do końca. Trzeba zaznaczyć, że litery z siatki są dosyć duże (prawie 1 cm) i taki napis można umieścić tylko na większej pracy.
Idealnym rozwiązaniem byłyby siatki z gotowymi, najczęściej wykorzystywanymi napisami w języku polskim i do tego w przynajmniej dwóch rozmiarach. Takie siatki z napisami można znaleźć w Parchment Craft Australia. Są one pogrupowane tematycznie, np.: urodziny, święta, podziękowania, itp. Mamy do dyspozycji napisy na wiele okazji w różnych wielkościach i krojach czcionki. Niestety wszystkie są w języku angielskim, a przecież „Polacy nie gęsi i swój język mają”. Moim zdaniem powinnyśmy stosować napisy w języku ojczystym, angielskie tylko w wyjątkowych przypadkach.
Napis można również wykonać przerysowując go z wydruku, wówczas wielkość i rodzaj czcionki dopasowujemy do naszej pracy. Można taki napis wykonać tuszem, cienkopisem albo go wytłoczyć. Nie jest to jednak łatwe i trzeba mieć bardzo pewną rękę, żeby idealnie odwzorować kolejne literki.
Alternatywą dla powyższych sposobów, jest wykorzystanie stempelków z napisami.
W pracach pergaminowych można również wykorzystać stemple z obrazkami. Można je odbić białym tuszem, a następnie lekko wycieniować lub użyć tuszu kolorowego, a następnie pomalować obrazek. Przed przystąpieniem do kolorowania trzeba upewnić się, że odbitka jest zupełnie sucha. Jeżeli mamy zamiar kolorować pisakami czy kredkami akwarelowymi z użyciem wody, to właściwe będzie zastosowanie do odbijania tuszu wodoodpornego. Można również użyć kolorowych pisaków malując fragmenty stempla odpowiednimi kolorami. Otrzymamy w ten sposób odbitkę z kolorowym zarysem obrazka.
Opracowanie porady - Zofia Rzeszut
Pergaminart® '2016
LINIE Z KROPEK
OZDOBNE LINIE Z KROPEK
kopiowanie, powielanie oraz publikowanie tekstów, zdjęć i materiałów - zabronione
* w celu powiększenia obrazków klikaj na miniaturki
Często ozdabiamy fragmenty prac obramowaniami z kropeczek lub fantazyjnymi kropkowanymi liniami. Jeśli są to linie proste - prostokąty, kwadraty lub inne wieloboki - wykonanie takiej ramki jest proste. Wystarczy posłużyć się siatką prostą. Trudniejsze będzie wykonanie kropkowanych kółek, owali czy fantazyjnych zawijasków. Najprościej jest posłużyć siatką na której znajdziemy potrzebne nam kształty. Jeśli takich siatek nie posiadamy, albo nie odpowiada nam wielkość czy kształt gotowych kropkowanych elementów na siatkach, możemy posłużyć się siatką prostą i także osiągniemy pożądany efekt. Wystarczy trochę cierpliwości.
Na lewej stronie pracy zaznaczamy białą miękką kredką kształt ramki. Linia musi być wyraźna, żeby była dobrze widoczna. Może być nawet nieco grubsza, bo pozostałości kredki wytrzemy potem gumką. Ważne żeby tłoczenie kropek wykonywać po tej samej stronie, na której rysowaliśmy linię. Tutaj będzie to lewa strona pracy.
Układamy kalkę na siatce w taki sposób, aby biała linia znalazła się na kolumnie dziurek. Tłoczymy kropki pokrywające się z tą linią.
Następnie przyciskając kalkę do siatki dłutkiem w ostatniej wykonanej kropce, obracamy kalkę tak, aby biała linia znów znalazła się na prostej kolumnie oczek siatki i wytłaczamy kolejne kropki. W ten sposób postępujemy w kolejnych krokach. W zależności od wielkości i kształtu obramowania, konieczność obracania kalki może być częstsza lub rzadsza. Przy dłuższych łagodnie zakrzywionych liniach uda się za jednym razem wytłoczyć 5-6 kropek. Mniejsze elementy lub zawijaski będą wymagały częstszego obracania kalki.
Wykonując takie obramowania przy użyciu siatki mamy pewność, że kropeczki będą identyczne, a odległość pomiędzy nimi taka sama.
Opracowanie porady - Zofia Rzeszut
Pergaminart® '2016
SIATKI WZORKOWE
PRZYKŁAD ZASTOSOWANIA SIATEK WZORKOWYCH
kopiowanie, powielanie oraz publikowanie tekstów, zdjęć i materiałów - zabronione
* w celu powiększenia obrazków klikaj na miniaturki
W technice pergaminowej, obok siatek klasycznych - prostej i diagonalnej - często wykorzystuje się tzw. siatki wzorkowe. Mogą na nich występować całe obrazki lub takie, na których można znaleźć fragmenty wzoru, małe pojedyncze motywy, ramki w różnych kształtach, itp. Są to siatki bardziej uniwersalne, a ich wykorzystanie zależy od pomysłowości i fantazji autora/-ki pracy. Oto przykład wykorzystania różnych siatek do wykonania jednej z prac pergaminowych.
- Otoczyłam kartkę ramką z linii prostych i dodałam ząbkowany brzeg
- Dodałam w każdym ząbku ozdobne elementy wykonane narzędziem 5-cio igłowym. Następnie wykonałam dziurkowanie ząbkowanego brzegu. Do tego celu użyłam niewielkiej siatki z ząbkami w różnych kształtach i wielkościach. Wybrałam wzór pasujący do wykonanych już konturów ząbków, następnie układając kalkę na siatce, wykonałam po kolei dziurkowanie wokół całej kartki.
- W kolejnym kroku z siatki wybrałam szlaczek i znaną już metodą przesuwania kalki, otoczyłam owal spiczastymi dziurkowanymi ząbkami.
- Dodałam jeszcze w każdym ząbku dużą tłoczoną kropkę. Kropki również wykonałam przy użyciu jednej z siatek. Można oczywiście wytłoczyć je dłutkiem, ale wykonane na siatce będą wszystkie identyczne. Można wykonać także inne ozdobniki, np. małe kwiatki.
- Ważna uwaga dotycząca wytłaczania: nigdy nie robimy tego na podkładce z gąbki, lecz na twardym podłożu. Unikniemy w ten sposób deformacji siatki. Niektóre z nich używane wielokrotnie mogą się powyginać, nie będą przylegać do kalki i komfort pracy na takiej siatce znacznie się zmniejszy. Ja używam maty samoregenerującej. Jest ciemna i wzór jest dobrze widoczny.
To tylko kilka przykładów wykorzystania siatek wzorkowych, możliwości jest zdecydowanie więcej.
Opracowanie porady - Zofia Rzeszut
Pergaminart® '2016
AŻURKI UKOŚNE
RAMKI AŻUROWE NA SIATCE
W UKŁADZIE UKOŚNYM
kopiowanie, powielanie oraz publikowanie tekstów, zdjęć i materiałów - zabronione
* w celu powiększenia obrazków klikaj na miniaturki
Na pewno niejednokrotnie spotkaliście się z ramkami, które są wykonywane w jakby ukośnym układzie siatki prostej. Mówiąc obrazowo, kalka powinna być ułożona pod kątem 45 stopni w stosunku do krawędzi siatki. Najprościej jest posłużyć się specjalną siatką o takim ukośnym układzie dziurek. Jest to australijska siatka PCA.
Nie jest ona jednak niezbędna. Możemy takie ramki wykonywać posługując się najpowszechniej używaną siatką prostą. Wymaga to odrobiny skupienia i przygotowania siatki, żeby posłużyła nam do tego celu. Trzeba wyznaczyć linie biegnące pod kątem 45 stopni do krawędzi siatki. Można odliczyć na siatce prostej równą liczbę dziurek na dwóch prostopadłych krawędziach, licząc od rogu siatki. Oznaczyć dziurkę zadrapaniem na blaszce albo cienkim permanentnym pisakiem. Można odliczyć określoną liczbę dziurek tylko przy jednej krawędzi, a następnie ułożyć siatkę na podkładce i oznaczając szpilkami kolejne dziurki leżące na tej samej linii, przejść na przeciwległą krawędź i oznaczyć żądany punkt. Można również wykreślić taką linię trwałym cienkim markerem. Warto wyznaczyć dwie takie linie- jedną biegnącą po przekątnej od rogu siatki i drugą bliżej narożnika.
Wykonywanie takich ramek będzie wiązało się z koniecznością przesuwania kalki, bo zazwyczaj cała ramka po prostu się nie zmieści. Przesuwanie nie będzie potrzebne jeśli będziemy robić małą ramkę, np. do ATC, albo dysponujemy siatką o formacie A4. Kalkę należy odpiąć i przesunąć tak, żeby można było wykonać brakujący fragment. Trzeba uważać na narysowaną linię, a jeszcze lepiej położyć siatkę na podkładce i wbić szpilki (prostopadle) przy krawędzi kalki, następnie przesunąć kalkę tak, żeby opierała się o wbite szpilki.
I jeszcze uwaga - w przypadku ramek, gdzie najpierw tłoczymy kropeczki a potem dziurkujemy, trzeba robić ramkę w dwóch etapach czyli wytłaczanie i przesunięcia, a potem dziurkowanie i przesunięcie. Jeżeli zrobimy cały fragment ramki, który mieści się na siatce (z tłoczeniem i dziurkowaniem) bez odpinania kalki, to raczej niemożliwe będzie równe ułożenie kalki w celu wykonania fragmentu ramki, który nie zmieścił się na siatce. Po prostu nie będziemy dobrze widzieć siatki pod kalką. Kropki i dziurki za bardzo ją przysłonią.
Opracowanie porady - Zofia Rzeszut
Pergaminart® '2016
